Говорот на Реисул Улема х. хфз. Шакир еф. Фетаи на традиционалната свеченост за одблежување на Новата хиџретска 1446 година одржана на 07 јули 2024 година во Скопје

„Оние кои веруваа, мигрираа и се бореа со своето богатство и својот живот на Алаховиот пат, тие имаат највисоки позиции кај Алах, и навистина тие ќе бидат среќни. “

 (Теубе - 20)

Почитувани верници,

Браќа и сестри,

Дами и господа,

Почитувани присутни,

Тука сме вечерва да одбележиме голем и важен мултидимензионален датум и настан. Денес сме 1 Мухарем, со кој започнува Новата година – 1446 според исламскиот календар.

Новата година не е само бројка, туку настан кој инспирира, едуцира и го отвора патот за раст, развој и напредок во сите области на животот. Тоа е така затоа што е тесно поврзана со извонреден настан во Пејгамберската мисија на Мухамед (а.с) наречена „Хиџра“, која вклучува миграција на Мухамед (а.с) од неговиот роден град Мека во Медина.

Затоа, одбележувајќи го настанот на Хиџра го носиме во времето во кое живееме со цел да бидеме инспирирани да се движиме поенергично во времето во кое живееме.

Хиџретот на Мухамед (а.с) се случи 13 години по започнувањето на објавата. Тринаесет години напор, труд и прогони за објаснување на концептот на исламот во Мека. Се разбира, секој идеал значи реформирање на поединецот, семејството и општеството, реформа која е неопходна, но болна и полна со тешкотии.

Мека имаше среќа во неа да почне да се крева гласот на разумот и божествената мисија што ја носеше Мухамед (а.с). Во Мека во најтешките моменти од неговиот живот, сепак успеа да му го претстави на светот исламскиот идеал како свет пат кој води до Бога, знаење, морал, семејство, човечка еднаквост, мир, толеранција, соживот. И покрај ова, темните и деструктивни сили – политеистите – му го ограничиле просторот и физичкото дејствување толку многу што по смртта на неговиот дедо кој бил негов физички заштитник и неговата сопруга, во која тој наоѓал економска поддршка и која му давала живот во мисијата, станал свесен дека движењето е неопходно и потребно. Знаеше дека светските идеали бараат жртва, напор и стратегија. Во 622 година со голема мака реши да ја напушти татковината и да се исели во Медина.

Ова не беше бегство, туку стратешки потег за изнаоѓање простор и место за реализација и издигнување на божествените идеали на исламскиот концепт, свесен дека сè што постои, постои во движење.

Ова движење или емиграција му овозможи на исламот да премине од теоретски во практичен, социјален, економски и научен концепт. Подготвен да ги реши најчувствителните прашања на времето и да продолжи и во иднина да биде водач во сите политички и општествени текови.

Ја основаше првата џамија, институција која стана светилиште, училиште, суд, собрание, центар на духовна и физичка мисија и место за подготовка за реализација на мисијата, со што упати порака дека духовните и научните институции се основа за развој на еден идеал на една нација и општество;

Во Медина ја постави основата на единството меѓу племињата кои беа во непријателство и војни, особено меѓу двете племиња Еус и Хазреџ, дефинирајќи го концептот дека единството е главен катализатор на остварувањето на човечките идеали, засновајќи се на куранската заповед;

 „И држете се цврсто, сите заедно, за јажето на Алах (Куранот), и не бидете поделени меѓу себе.“Али Имран: 103]

Воспостави општествен поредок преку Мединската повелба - првиот Устав со кој прогласи и гарантира еднаквост за сите, без разлика на муслиманска, христијанска, еврејска и друга етничка или верска припадност, бидејќи сите луѓе имаат едно потекло и сите треба да ги уживаат своите права во општеството.

Мухамед (а.с) преку Хиџретот ја покажа важноста на татковината, љубовта кон неа, со солзи во очите го доживеа заминувањето од неа, но се заколна дека многу скоро ќе се врати. Ова беше постигнато во 8 хиџретска година, кога тој се врати триумфално ослободувајќи ја и оживувајќи ја во сите аспекти, при што ја остави својата позната порака: „Нема емиграција по ослободувањето на Мека, туку само напори и цели за доброто на татковината.“

Хиџретот - Миграцијата на Мухамед (а.с) ја конципираше божествената вредност дека сѐ треба да се започне од себеси. Без разлика дали е индивидуа, семејство или заедница, центарот е самиот човек со својата активност и дека Бог не ја менува состојбата на еден народ додека тој самиот не се промени.

Хиџретот покажа дека големите дела, знаењето, благосостојбата, просперитетот, мирот, толеранцијата, хуманоста, се постигнуваат со големи жртви, мобилизација на сите физички и духовни потенцијали, со директна конфронтација со злото и со добро подготвена стратегија.

Чувството на тага што го опфати Мухамед (а.с) за време на Хиџретот покажува дека емиграцијата и напуштањето на татковината е тажен момент, кој предизвикува страдање.

Затоа, развојот на татковината каде што сте родени е единствениот начин за задоволување на човекот, знаењето, семејството, нацијата, мирот и благосостојбата.

Хиџретот нѐ повикува сите нас, особено оние кои имаат одговорност кон народот, да бидеме  внимателни, одговорни за да работиме во служба на татковината и народот, за човекот да има здрава иднина таму каде што е роден, каде што сонцето најдобро грее и каде што радоста и среќата се најсилно изразени.

Исламската верска заедница денес е заедница која успешно ги пребродува и им пркоси на опасни бури и со транспарентна работа го организира верскиот и духовниот живот со тоа што е конструктивна во секоја област, во подигањето на свеста за човекот, просперитетот, развојот, мирот, соживотот, верската хармонија, почитта кон сите и вистинска инспирација кон европските случувања со цел интегрирање во семејството на развиените и напредните народи.

На крајот, дозволете ми, од своето и името на Исламската верска заедница на РС Македонија, да упатам најдлабоки честитки до сите верници каде и да се по повод почетокот на новата хиџретска година 1446, молејќи се на Големиот Бог да ни ги отвори патиштата на добрината и да нѐ направи вистински презентер на верските вредности, за уште посилно да придонесеме за зголемување на вредностите на Балканот, Европа и насекаде во светот.